Keepersgeluk (3) ‘James’ – Column door Toon Poelsma

Sonics Column Keepersgeluk (deel 3)0; 08-11-2015
Geschreven door Toon Poelsma, keeper heren 1


James

Keepen doe je nooit alleen. Zonder het samenspel met je
verdedigers valt er helemaal niets te keepen, wel heel veel
te vissen. Ik heb met diverse types verdedigers gespeeld
en het blijft verrassend hoe je uit elkaar de kwaliteiten haalt
voor de sterkste verdediging. Zelfvertrouwen is daarvoor de
basis. Zo was ik dolblij dat de meest nette verdediger van
Sonics recent met een beheerste actie zijn eerste tijdstraf
(2 minuten) had durven pakken; geen aanvaller komt daar
nu nog zomaar langs!

Eén van de leukste types is ‘James’; u weet wel, de meest
duurzame spion die steeds weer in films en werkelijkheid
opduikt. Ooit heb ik een tijdje met hem gehockeyed. Hij
was sympathiek, charmant, onkwetsbaar en in elke situatie
volledig zichzelf. Als vanzelf ging je in zijn zelfvertrouwen
mee en losten we de penibele situaties bij het doel voor
elkaar op. Na afloop dronken we er dan een biertje op, dwz.
het team, want hij dronk – trouw aan zichzelf – enkel sherry.
Een paar jaar geleden kwam ik hem weer tegen, maar nu bij
Sonics debuterend in het eerste. En zoals het bij floorball
hoort, was hij er eerder jonger dan ouder op geworden. Nu
had ik het voordeel dat ik hem al van het witte doek – nou ja,
onze huiskamer TV -, kende. Hij speelde toen James in de
meest exclusieve Bondfilm ooit: hooguit 25 mensen hebben
deze gezien. Want na alle ridder-, piraat- en andere met
pannenkoeken of frites en knakworstjes gevierde verjaars-
partijtjes, leek het ons tijd voor een speelfilm-feestje. Een
acteur/regisseur leerde de uitverkorenen in de achtertuin
de beginselen van acteren, maakte het plot met ze en nam
in één ‘take’ achter elkaar de film op. Dezelfde avond was
de première, met een oud gordijn van oma als rode loper.
De casting van Bond was perfect: zelden heb ik hem zo
onderkoeld met z’n roze waterpistooltje de doortrapte
boeven uit groep 7 zien uitschakelen. En nooit zal ik de blik
van z’n ouders vergeten toen hun James achter het stuur
van een Greenwheels (weliswaar niet helemaal een
Aston Martin, maar toch …) daadwerkelijk de achtervolging
leek in te zetten. Die James dus, werd bij ons voor de leeu-
wen geworpen. En direct roken deze ervaren rotten hun
kans tegen hem. In de eerste minuten was James inderdaad

eventjes kwetsbaar, alsof hij miss Moneypenny nog iets
moest opbiechten. Maar binnen het kwartier gaf hij z’n
eerste succesvolle assist, en na nog een kwartiertje had hij
z’n grootste kwelgeest uit de wedstrijd gespeeld en tot een
tijdstraf verleid. Het zat dus al snel goed met hem, zo goed
dat hij zo’n speler werd die het samenspel zo sterk maakte
dat we altijd onze eigen wedstrijd speelden.
Na dat seizoen vond hij dat zijn rol in het floorball-script
wel klaar was en is hij psychologie gaan studeren. Wat zal hij
zijn cliënten verrassen door ze te laten ontdekken wat het is
om jezelf te zijn en in welke ‘wedstrijd’ ook te weten hoe
jij het tot jouw wedstrijd maakt. Misschien nemen ze daar
wel een lekkere martini op: shaken, not stirred.                                                                       

Toon

1417 - VoorBeeldig Fotografie1330 - VoorBeeldig Fotografie

Share

You may also like...

1 reactie

  1. Mats schreef:

    Weer genieten, Toon!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.