Sonics Column deel 5; 5-12-2015
Geschreven door Toon Poelsma, keeper heren 1
Sint
Ik geloof heilig in Sinterklaas. Er zijn weinig overtuigender figuren dan zij of hij. Natuurlijk is er altijd nog een enkele pseudo-wetenschapper die enige moeite met het volwassen-zijn heeft – en met ingewikkelde redeneringen twijfelt aan eenvoudige verschijnselen als het tegelijk op meerdere plaatsen zijn, het in weer en wind over daken galopperen, door schoorstenen pakjes op de juiste plek brengen en het ook nog ver na de pensioengerechtigde leeftijd zonder klagen je werk doen. Als je echter van jongs af aan kinderen en zeelui redde – toch niet de makkelijkste categorie -, arme meisjes bruidschatten gaf, de slavernij bestreedde, een stad voor de hongerdood behoedde en zelfs ook nog eens belastingverlaging regelde, dan zijn voor een Sint dat soort verschijnselen appeltje-eitje.
Maar eerlijk gezegd zijn er voor mij andere, belangrijker redenen om in Sinterklaas te geloven. Voor mij telt dat je haar of hem, voor en na 5 december dagelijks meemaakt, zeker in de sport. Zo merkt elke sporter dat het echte spel altijd surprises kent, gaven en opgaven met elkaar verbindt en bovenal, dat status en vooroordelen er niet toe doen. En ook kennen we in de sport heel wat spelers en trainers die over meerdere levens beschikken; steeds weten zij een nieuw hoofdstuk aan hun sportleven toe te voegen. Vorig weekend – van toeval kan geen sprake zijn, de Sint is weer in het land ! – deed zich zomaar zo’n surprise voor. Verrassend genoeg in een sport waarin doorgaans randverschijnselen centraal staan. Bij de gebruikelijke persconferentie na een voetbalwedstrijd raakte een trainer zichtbaar ontroerd. Niet door het resultaat van de wedstrijd of gerommel rond zijn positie, maar – heel eenvoudig – om de prachtige acties van zijn spelers en hun samenspel. Voor iedereen werd zichtbaar wat hij al lang had gezien: de gaven die zijn spelers in zich hebben en het spel dat ontstaat als die er uit komen. Met de zelfspot die een Sint eigen is, maakte hij nog een grapje om de ontroering weg te wuiven. Zoiets zou alleen een oude man overkomen omdat die nou eenmaal een oude man is. Maar zelfs door een Sint laat ik me niets wijs maken. Ik blijf het heerlijk vinden te geloven in mensen die zo jong van hart zijn, dat ze – ongeacht hun leeftijd – de gave van ontroering blijven
uitdelen.
Toon
[Nb: klik op de foto voor de persconferentie]
